วันจันทร์ที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

ถ้าสิ่งของพูดได้..คงจะบอกว่า
กระทะ : เปิดไฟเบาๆหน่อย..ร้อนโว้ย
โถส้วม : พี่ๆ เสร็จแล้วราดน้ำด้วยสิพี่..เหลืองเชียว
ไฟฉาย : วันไหนที่เธอหมดหนทางสว่าง(ไฟดับ) ขอให้เธอคิดถึงฉันเป็นคนแรก
ยกทรง : เฮ้ย ๆ..จะเอาฟองน้ำมายัดทำไมวะ...ยอมรับความจริงหน่อยดิ
โทรศัพท์ : หนวกหูว่ะ..พูดไปอยู่ได้ ปากก็เหม็น
กล้องถ่ายรูป : หน้าเห่ยๆ ทำท่าไหนก็ไม่สวยหรอกโว้ยย
นาฬิกา : เวลาไปไม่ทันนัด..โทษว่ากรูเสีย ให้กรูเป็นแพะรับบาปแทนเมิงอยู่เรื่อย
โลงศพ : สุดท้ายพวกเมิงก็มานอนกับกรู
เข็มทิศ : หลงทางสิเมิง!!
แก้ว : จับเบาๆหน่อยสิ แตกเมื่อไหร่เมิงเจ็บ
ผ้าเช็ดหน้า : น้ำตาพอไหว น้ำหมาก น้ำลาย น้ำมูก..ไม่เอานะเว้ยย
กระสอบทราย : ผมไปทำอะไรให้พี่เจ็บแค้นนักหนาเนี่ย
กีตาร์ : เล่นไม่ดีมาโทษว่ากรูสายเพี้ยน
ลูกฟุตบอล : เล่นกันจนผมเวียนหัวแร้วโว้ย...โยนกันไปกันมาอยู่ได้ เชยชมสมเท้าแร้วก็เตะกรูส่ง..
มีด : หั่นหมู..หั่นผัก ง่ายดาย แต่หั่นเธอออกจากใจ..ยากจัง
ผ้าเช็ดหน้า2 : เข้าใจแร้วครับว่า..หมาตายในปากเป็นไง
พัดลม : เมิงเย็น..กรูร้อนแอร์ : บิลค่าไฟมา โทษกรูทั้งปี
น้ำแข็ง : แค่เธอเอามือมาจับตัวฉัน ฉันก็แทบจะละลายคามือเธอแร้ว
รองเท้า : เดินดูทางหน่อยสิวะ..เหยียบขี้หมาจนได้ ซวยเลยกรู..เต็ม ๆ เลยนะเมิง แต่เต็มหน้ากรู!!
กระจก : อินี่บ้าหรือเปล่า มาถามอยู่ได้..ว่าใครงามเลิศในปฐพี
CD - แผ่นก๊อป : เราเป็นได้แค่ตัวแทนของใครบางคนไม่ใช่ตัวจริง..แต่ราคาถูกกว่า
หนังสือโป๊ : ช่วยเช็ดน้ำลายออกจากตัวผมด้วยครับ(น้ำลายจิงรึป่าววว...รึว่า....)
เข็มฉีดยา : ไม่ต้องกลัวนะที่รัก มันเจ็บเหมือนมดกัดเอง
เข็มฉีดยา2 : อ้ายเด็กเวงนี่..ร้องอยู่ได้จะกลัวทำมายแค่เข็ม แม่เมิงตีเจ็บกว่ากรูอีก
ปฏิทิน : เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน แค่ปีเดียวเองนะครับ..ฉีกกรู กรูต่อย!!
หวี : ลุง..มีแค่นี้เอามือลูบก็ได้
เก้าอี้ : โอ้ว..ก้นช้างหรือคนวะเนี่ย
รีโมท : เราอยู่ในภาวะที่โดนกดดันอย่างหนัก ลูกไก่ในกำมือชัด ๆ ทะเลาะกันทีไร..เขวี้ยงกรูทิ้งทุกที
กลอง : เฮ้ย ๆ เมิงอ่ะมัน แต่กุเจ็บอ่ะนะ เอาเข้าไป

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น